Μονόλογος του Ρομπέρτο Ατάϋντε
Πρόκειται για ένα σατιρικό έργο με θέμα την άδικη εξουσία σε όλες τις μορφές της, γι’ αυτό και πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι το υποκείμενο άσκησης αυτής της εξουσίας είναι μια δασκάλα, καθώς όλα είναι θέμα παιδείας.
Έργο βαθιά αντιεξουσιαστικό που αντιστρατεύεται τον άδικο λόγο της διεφθαρμένης εξουσίας, αφού θέλει την κυρία Μαργαρίτα να χρησιμοποιεί κάθε αθέμιτο μέσο, προκειμένου να δημιουργήσει φερέφωνα κι ανδράποδα. Απόλυτο εργαλείο υποταγής η γλώσσα που άλλοτε ντύνεται το επίσημο ένδυμά της και άλλοτε κυκλοφορεί στην μαθητική αίθουσα σαν τσούλα. Και μόνιμη επωδός η καταλυτική χρήση του ονόματός της ως συνώνυμο της εξουσίας. Εξάλλου η επανάληψη είναι η μήτηρ και της κακής μαθήσεως.
Η «Κυρία Μαργαρίτα» είναι στην ουσία, ένα συνονθύλευμα αυταρχικών προσωπικοτήτων που όμως σιγά-σιγά ξεχειλώνει, διαλύεται, ξεφεύγει από την πραγματικότητα, τρελαίνεται.
